Spring maar achterop bij ons!

En toen waren we na een korte treinrit van zo'n 2.5 uur alweer aangekomen in onze 1 na laatste bestemming, Ljubljana. Zeg dat maar eens 3x achter elkaar. Voor diegene die vroeger niet zo van topografie hielden, dit is de hoofstad van Slovenië. Het mag dan wel een hoofdstad zijn maar trams reden er niet dus moesten we hoor het eerst betalen voor openbaarvervoer en een bus pakken. Eerst moesten we naar een ander (luxe) hotel om in te checken en daarna nog 10 min lopen naar ons verblijf, waar we naar binnen konden met wederom allerlei codes. We pasten net aan met z'n tweeën en onze backpacks in de kamer, maar goed het was dan ook niet duur en dichtbij het centrum. De volgende ochtend hebben we een half uur rondgelopen om ontbijt te zoeken. Toen onze magen weer medium gevult waren konden we er weer even tegenaan en zijn we fietsen gaan huren. Want dat slenteren door de stad heen hadden we nou ook wel even genoeg van gehad. Op deze fietsen hadden we een race kunnen winnen, op de slechte remmen, rubberen banden, losse standaarden en zadels na. Glijdend over de net besneeuwde stenen gingen we door de stad. We zijn vooral een beetje doelloos gaan rondfietsen, maar toen we vervolgens op maps keken bleek dat we vrijwel alles ongemerkt al hadden gezien. Geen hele grote stad dus, maar wel mooi. We zijn langs de dragonbridge, de Sint-Nicolaaskathedraal, de Franciscanen Maria BoodschapKerk, het Preserenplein en de triple Bridge gefietst. Verder hebben we het kasteel van Ljubljana van een afstandje bewonderd (aangezien we te lui waren om naar boven te lopen en te arm om de kabelbaan te nemen). Toen hebben we even snel boodschapjes gehaald, opgewarmd, de fietsen teruggebracht en een pasta'tje opgevroten. De volgende dag hebben we een ontbijtje gehaald bij het bakkertje om de hoek en zijn we naar het busstation gelopen. Google maps gaf aan dat dit 22 minuten lopen was, naah prima te doen dachten wij. Maarja dan moet je wel de goede kant oplopen. Na een hele workout van 40 minuten (in shape zijn we niet) stapte we de bus in richting Bled. De 1.5 durende busrit was zeker geen straf aangezien we door het mooi sloveense landschap reden. Of te wel, vooral veel bergen met sneeuw maar dat zijn wij in ons landje natuurlijk niet gewend dus het was erg leuk om te zien. Bled staat bekend om haar mooie meertje met een eilandje in 't midden. We hebben een rondje om het meer gelopen wat met het zonnetje erbij erg plezant was. Bekijk maar even goed de mooie foto's die we hebben gemaakt. Kelly vond het net het geestmerambacht maar Lynn is het daar zeker niet mee eens. Desondanks vond Kelly het evengoed heel erg mooi. Toen we terugkwamen hadden we erge trek en daarom besloten te gaan eten bij het eerste beste restaurant die we zagen, bleek dat de Mc Donalds te zijn, wat een pech. Met opgezette buiken naar huis gerold en nog wat te kanen gehaald voor de treinrit van de dag erna. Het wekkertje ging om 6 uur. Met veel gezucht aan Kelly's kant van het bed (nogal een anti-wekker type) zijn we opgestaan en hebben we ontbeten bij het hotel waar we ook moesten inchecken. Toen nog weer een heel stuk met die zware backpacks naar het station gelopen om met nog zwaardere tegenzin aan onze treinrit van zo'n 11 uur te beginnen. Na +- 6 uur kwamen we aan in München waar we over moesten stappen. Het enige probleem was dat onze trein vertraging had en we daardoor onze overstap hadden gemist. Dus moesten we nog een uur wachten op de volgende trein. Na nog zo'n 5 uur kwamen we uitgeput van het niks doen aan in Keulen (alweer lekker dichtbij NL). Vervolgens nog de hele stad doorgegaan om bij ons hotel te komen, maar we konden wel lekker in onze eigen kamer neerploffen en een douche nemen in onze eigen badkamer. Luxepoesjes. Wanneer we de volgende blog plaatsen zitten we waarschijnlijk alweer in de trein richting ons prachtige kikkerlandje. Hope you liked it! Auf Wiedersehen