Kally en Lynna

Er was eens een verhaal over 2 meiden die op reis gingen... Het verhaal eindige de vorige keer in Kuala Lumpur met het idee om naar Taman Negara te gaan, het nationale park van Maleisië. Die volgende ochtend hebben we een bus gepakt naar Jerantut, een plaatsje zo'n uurtje rijden van het park vandaan. Daar zijn we een nacht gebleven aangezien er die dag geen boot/bus meer naar het park toe ging. We hadden online goede recensies over dit verblijf gelezen en dan vooral over de schijnbaar aardige man die de eigenaar is. Nou daar was niks van gelogen, want wat een lieve man was dat. Hij hielp ons met bustickets regelen en vertelde ons van alles over wat er te doen was en gaf ons nog een aantal goede tips. Ook zou hij er de volgende ochtend bij zijn (op zijn vrije dag) om ervoor te zorgen dat alles met de bus die ons zou op komen halen, goed liep. Toen we de volgende ochtend uit de kamer kwamen zat hij al op ons te wachten met een traditioneel indiaans ontbijtje, super lief! Met veel moeite wat geproeft, aangezien we net ons eigen ontbijt al hadden opgegeten. De rest kregen we natuurlijk mee in een zakje en verder hebben we nog wat gekletst. Eenmaal aangekomen in het dorpje Kuala Tahan zijn we rond gaan vragen naar een beschikbare kamer, die we vrij snel gevonden hadden. S'avonds zijn we een night safari gaan doen. Wat een giller was dat😂. We hebben 2 uur lang op het dak van een auto gezeten in de regen, samen met wat Zweden en een 'gids'. Maar goed de geweldige dieren die we hebben gezien maakte het toch nog een beetje goed. Hier een uitgebreide opsomming: 1 soort van aap, 2 uilen, 1 vliegende eekhoorn en 3 katten. Elke keer als onze 'gids' een kat spotte bleef hij er 5 min z'n licht op schijnen en vroeg daarna of we okay waren om door te gaan. Eumh, ja dat waren we wel. Maar goed, toch weer een bijzondere ervaring erbij. De volgende ochtend hebben we een hike gemaakt door de jungle. We zouden eigenlijk opgehaald worden door een boot om ons naar het begin punt te brengen, maar deze kwam niet waardoor we moesten lopen en dus 2x zo lang over de hike hebben gedaan. Man man man, onze kuiten en knieën doen nog steeds pijn en we schrijven dit alweer zo'n 4 dagen later. Eenmaal de top bereikt, was het uitzichtpunt het naar Lynn's mening zeker waard, Kelly denkt daar wellicht anders over. Grappig om te zien dat Lynn het leuker vind om omhoog te gaan, terwijl Kelly liever omlaag gaat. Dit is namelijk zeker niet Lynn haar beste kwaliteit, die gleed natuurlijk weer weg en belandde met haar kont in de prut. Lekker gewerkt. Na de hike naar het uitzichtpunt was het tijd voor de canopy walk. Een wandeling over touwbruggen, die op het hoogste punt wel 40 meter boven de grond hangt. Ze waren toch wat instabieler dan gedacht, maar hé we leven nog dus dat is positief. Vervolgens zijn we totaal uitgeput terug gegaan naar ons verblijf om daar even een power nap te doen, waarna het alweer tijd was voor onze tweede activiteit van de dag. We gingen een bezoek brengen aan het Orang Asli volk die in de jungle leven. We mochten een kijkje nemen in hun verblijf en een van de jongens deed ons voor hoe zij vuur maken. Daarna deed een andere jongen voor hoe zij pijlen maken om vervolgens mee te jagen, want dat doen ze nog steeds. Toen de pijlen waren gemaakt mochten we zelf ook even proberen op een schietschijf te richten. Dit was nog best lastig, en voor Lynn nogal een flop maar Kelly raakte de schietschijf aardig in het midden, erg knap. Verder vertelde onze gids nog het een en ander of de leefwijze die ze hier hanteren. Het indrukwekkendste om te horen vonden wij is dat elke keer als er iemand dood gaat in hun stam, dat ze verhuizen naar een andere plek, het liefste aan de overkant van de rivier en daar weer hun kamp opbouwen. Toen we terug waren in de boot was het tijd voor rapid shooting. Het principe hier van is de boot op full speet zetten en heen er weer bounchen in de boot zodat je lekker water kunt happen. Dachten wij even achteraan de boot te zitten in de hoop dat we daar het minste kans hadden om nat te worden, hadden wij het even mis. Maarja, zo krijg je wel de hele ervaring. Erg leuk en erg nat. Dit was alweer de afsluiting van ons Taman Negara avontuur aangezien we de volgende dag de hele dag hebben gereisd. Eerst 1.5 uur in de auto naar jerantut, toen 3 uur in de bus naar Kuala Lumpur en toen nog 5 uur in een andere bus naar Penang. Bij het kopen van de bus tickets wilde de verkoopster onze namen weten. Nadat ze het niet helemaal begreep toen we onze namen opnoemden moesten we het maar spellen. Helemaal prima, uitgeprint kregen we onze tickets in onze handen: Kally en Lynna, nouja bij deze gaan we voortaan zo door het leven. Onderweg ontmoette we nog een man die vroeg waar wij vandaan kwamen, waarna we moesten raden waar hij vandaan kwam, leuk spel man. Helemaal kapot zijn we in bed gecrashed, tot dat we lekker lagen, toen waren we weer klaar wakker. Lynn heeft nog een gefaalde poging gedaan om een eigen kussen te maken van kleding en een handdoek en toen was de dag alweer voorbij. De volgende dag hebben we niet veel bijzonders gedaan, een beetje rondgelopen door Georgetown en gekeken naar Street art. Wel zijn we nog naar een upside down museum geweest. Nou we hebben ons doodgelachen hoor😂. We werden de hele tijd in de meeste belachelijke houdingen neergezet, het zag er niet uit, maar het is weer eens wat anders. Verder hebben we de boot naar Langkawi geregeld, wat één van de mooiste eilanden van Maleisië schijnt te zijn, hier zijn we dan ook op dit moment. We hebben een super chill appartementje en morgen gaan we eens even kijken hoe blauw het water en hoe wit het strand hier is. Slaaplekker!